Disa gënjeshtra që i themi vetes ose që të tjerët na thonë dhe në të cilat ne na pëlqen t’i besojmë sepse ato u përshtaten më mirë dëshirave tona, ose na lejojnë ta shohim botën në një mënyrë që përshtatet më mirë me atë që shpresojmë prej saj. Jo pa arsye Adolf Hitler, tha se “Sa më e madhe të jetë gënjeshtra, aq më shumë njerëz do të besojnë në të”
Sado të tmerrshme që mund të jenë, gënjeshtrat nuk reshtin kurrë të kenë një cilësi tërheqëse dhe joshëse rreth tyre. Ndërsa shumë të vërteta na godasin me një drejtpërdrejtshmëri që na zhgënjen, e kundërta ndodh kur shumë gënjeshtra na japin “shpresë”. Disa gënjeshtra që i themi vetes ose që të tjerët na thonë dhe në të cilat ne na pëlqen t’i besojmë sepse ato u përshtaten më mirë dëshirave tona, ose na lejojnë ta shohim botën në një mënyrë që përshtatet më mirë me atë që shpresojmë prej saj. Jo pa arsye Adolf Hitler, tha se “Sa më e madhe të jetë gënjeshtra, aq më shumë njerëz do të besojnë në të”. Në fakt, ne shpesh e dimë se diçka nuk është e vërtetë dhe megjithatë bëjmë përpjekje për të mbështetur të vërtetën e saj, edhe pasi të jetë vërtetuar se është e rreme. Më poshtë një listë me 5 nga ato gënjeshtra që na pëlqen të besojmë:
NËSE SHPËRTHENI NGA INATI, DO TË NDIHENI MË MIRË
Kjo është një ide shumë e përhapur. Thuhet se ndjenja e zemërimit është helmuese për ne dhe se mënyra më e mirë për të shmangur këtë është të largoni zemërimin tuaj. Me sa duket, sapo të keni bërtitur, të keni copëtuar një objekt të brishtë në mur dhe të keni shprehur gjithçka që ju kalon nëpër kokë në atë moment, pa dështuar, do të ndjeni lehtësim të madh dhe do të jeni të qetë. Kjo është absolutisht e rreme. Zemërimi është i varur dhe shfaqja e tij pa kontroll ju çon në një rreth që e ushqen atë. Kjo do të thotë që nëse nuk mësoni të kontrolloni zemërimin tuaj, do të keni gjithnjë e më shumë gjasa ta ndjeni atë, gjë që më pas do të bëjë që ushtrimi i vetëkontrollit të jetë edhe më i vështirë për ju. Mund të fillojë me të bërtitur, por me kalimin e kohës, ajo çon në përfundimin e një personi në spital. Zemërimi lehtësohet përmes relaksimit, jo përmes shpërthimeve të pakontrolluara.
VETËVLERËSIMI I SHËNDETSHËM NUK GARANTON SUKSES
Vetëvlerësimi është një koncept që ka fituar njohje të madhe vitet e fundit. Është e vërtetë që ata që kanë një mendim të mirë për veten vuajnë më pak në situata sociale dhe harxhojnë më pak energji në ankth të kotë. Sidoqoftë, të kesh një vetëvlerësim të shëndetshëm nuk çon automatikisht në sukses, as të kesh vetëvlerësim të dobët ose të fryrë nuk çon domosdoshmërisht në dështim. Historia është plot me burra dhe gra të shkëlqyera, të cilët gjithmonë dyshonin në vetvete dhe megjithatë dhanë kontribute të rëndësishme. Është e mundur që vetëvlerësimi i shëndetshëm të na predispozojë për përshtatshmëri më të madhe dhe, si rezultat, për një interes më të ulët për të bërë pyetje të mëdha ose për të pasur shqetësime të mëdha, por nuk është kurrë një shenjë e sigurt dhe as një kusht i mjaftueshëm.
“AI ISHTE” OSE “AI NUK ISHTE” DASHURIA E JETËS SIME
“Dashuria e jetës sime” është një tjetër nga ato mite që të gjithë duan të besojnë. Është një nga ato gënjeshtra që na ngushëllon ose kontribuon në një vizion shpresëdhënës të botës romantike. Është e gabuar të thuhet se ka një dashuri që përmbush në mënyrë të përsosur dhe kjo është pikërisht për këtë arsye “dashuria e jetës suaj”. Çdo zgjedhje që bëjmë nënkupton një sërë refuzimesh. Nëse zgjidhni një profesion, po lini mënjanë shumë punë të tjera në të cilat ndoshta mund të kishit qenë i talentuar. Mund të themi se çdo dashuri është e papërsosur. Një dashuri mund të mbulojë atë që një tjetër nuk e bën, por do të zbulojë edhe gjëra të tjera me të cilat dashuria tjetër ishte më e mirë.
MUND TË ARRINI GJITHÇKA QË KENI VENDOSUR TË BËNI
Realiteti i jetës është se ne nuk arrijmë gjithmonë atë që kemi vendosur të bëjmë, edhe nëse bëjmë përpjekje të mëdha për të ose i kushtojmë pjesën më të madhe të kohës për ta arritur atë. Ne mund ta dëshirojmë atë me gjithë zemër dhe shpirt dhe të punojmë pa pushim për të, por nuk do ta arrijmë gjithmonë. Ndonjëherë ne i vendosim qëllimet tona në një mënyrë të papërshtatshme. Ne i vendosëm objektivat që në thelb janë të pamundura për t’u arritur. Ne nuk mundemi dhe nuk do të mund të kthehemi pas në kohë, edhe nëse duam. Realiteti dikton që ne nuk mund të fitojmë një medalje olimpike në gjimnastikë nëse kemi arritur tashmë një moshë të caktuar dhe nuk e kemi praktikuar kurrë. Duke supozuar se ka sfida që do të jenë shumë të mëdha për ne, nuk do të thotë se ka të tjera të vështira dhe shpresëdhënëse që nuk mund t’i arrijmë dhe mbi të gjitha t’i shijojmë me përpjekje të mjaftueshme
ÇDO GJË NDODH PËR NJË ARSYE
Për një shoqëri racionale, është e vështirë të pranohet se ka pyetje që nuk kanë një përgjigje ose realitete që nuk mund t’i jepet një shkak i saktë. Të thuash se “çdo gjë ndodh për një arsye” është një nga gënjeshtrat më të njohura që i themi vetes, sepse na jep një ndjesi se realiteti është logjik në vetvete. E gjithë kjo është e kontrollueshme. E vërteta është se arsyeja e gjërave ose kuptimi i gjërave është diçka që secili prej nesh e përcakton ose që pushon së përcaktuari si funksion i ndjenjave dhe besimeve tona. Asgjë nuk ka një arsye për të qenë në vetvete, por përkundrazi, njerëzit dhe kulturat hartojnë shkaqe ose shpjegime për faktet e jetës në përputhje me atë që ata dëshirojnë ose me parimet në të cilat ata besojnë./koha