Kush tha që Dostojevski nuk ka bërë kurrë një autobiografi? Dihet botërisht që veprat më të goditura kanë ardhur si pasojë ndodhive të jetës reale, pra të asaj të vetë autorit. Shumë shkrimtarë, por jo vetëm, kanë zgjedhur ta tregojnë vetë historinë e tyre. Nga njëra anë mirë bëjnë, se askush nuk di për ty më shumë se ti vetë, por, nga ana tjetër, a nuk është ky një gjest “i dëshpëruar“ dhe aspak modest?
Kur lexon një libër, përfshihesh aq shumë në historinë dhe botën që ai krijon, saqë na duket sikur ai, libri, ka ekzistuar gjithmonë, si element i natyrës, si shpellat apo si pemët, që nuk e dimë kush i krijoi. Harrojmë që atë e ka shkruar dikush dhe as nuk na bie ndër mend të analizojmë se pse dhe ku e ka burimin.
Vetëm pasi lexojmë pak nga jeta e tyre, shpesh aspak e zakonshme dhe e përbërë nga një zinxhir tragjedish, bëjmë lidhjen midis ndodhive të jetës së tyre dhe ndikimit të po këtyre ndodhive tek shpirti i tyre i ndjeshëm artistik. /Koha